Mijn tijd in de kliniek besteed ik aan meerdere dingen. Uiteraard gaat er, als eigenaar, nogal wat tijd zitten in algemene managementtaken: financiele administratie, contacten met leveranciers, personeelsadministratie. Allemaal zaken die nodig zijn, maar weinig met dieren te maken hebben. Gelukkig mag ik daarnaast doen, wat ik het liefste doe: dieren proberen te genezen. Ik werk als algemeen practicus in de eerstelijns kliniek. Doe spreekuren, onderzoeken en operatieve ingrepen. Vooral dat laatste vind ik erg leuk. Het is een technisch onderdeel van de diergeneeskunde, waarbij kennis en techniek gecombineerd wordt met echte handvaardigheid. Ik ben een slechte klusser in huis. Iemand heeft ooit eens gezegd: hoe kan het toch, dat jij zo’n goede chirurg bent, maar toch zoveel moeite hebt met huishoudelijke klussen. Ik zou het niet weten. Een kast van een bekend Zweeds merk moet bij mij meestal drie keer in elkaar gezet worden voor het klopt. Maar dieren opereren gaat bijna vanzelf…..

Iedere dierenarts maakt een moment in zijn of haar carrière mee, wanneer het lijkt of je alles al eens meegemaakt hebt. Dan ga je je afvragen of er misschien meer te leren valt. Dat had ik zo’n tien jaar geleden ook. Ik wilde me verder gaan toeleggen op een deel van de diergeneeskunde, veel weten van een kleiner gebied. Dat werd de veterinaire tandheelkunde en met name die bij honden, katten en kleinere dieren. Tandheelkunde is tegenwoordig niet meer weg te denken uit de dagelijkse praktijk, maar tien jaar geleden was het nog een vak in opkomst. Tijdens de zevenjarige studie in Utrecht werd er maar liefst een hele middag aan besteed. Dus veel kennis was er bij dierenartsen niet. Dat is nu wel anders. Bijna iedere dierenarts heeft wel minimaal een cursus of workshop in de tandheelkunde gevolgd. Dat was voor mij echter niet genoeg. Ik heb een speciale opleiding gevolgd in Halmstad, in Zweden. Een vierjarige training, georganiseerd door de European School for Advanced Veterinary Studies. Die opleiding wordt gegeven door Europees specialisten en is een belangrijke basis voor het verdere specialisatietraject. Die laatste heb ik niet doorlopen, ik mag mezelf geen officieel specialist noemen. In Nederland zijn geen specialisten tandheelkunde bij dieren, alleen tandheelkundig dierenartsen. Die zijn verenigd in de Werkgroep voor Veterinaire Tandheelkunde (www.wgvt.nl).

Als tandheelkundig dierenarts behandelen wij dieren met problemen in de mond op een wat meer gespecialiseerd niveau. We doen dat binnen onze praktijk ook na verwijzing door collega dierenartsen. Die patiënten komen dan bij ons op verzoek van de dierenarts voor een specifieke behandeling in de kliniek. Na de behandeling gaat de klant dan weer terug naar de eigen dierenarts.

Geen enkel vak staat stil, je blijft je altijd ontwikkelen. Op het gebied van veterinaire tandheelkunde doe ik dat door jaarlijks cursussen, wetlabs en congressen te volgen. Ik ben lid van de European Veterinary Dental Society, de Europese vereniging van dierenartsen en specialisten op het gebied van  veterinaire tandheelkunde (www.evds.org)